Ostatnim gościem cyklu spotkań autorskich „Białe czy czarne plamy ? Między racją a zdradą stanu” a zarazem ostatnim gościem pierwszej edycji Festiwalu Niepodległości będzie słynny pisarz i publicysta Rafał A. Ziemkiewicz. Pretekstem do jego zaproszenia i rozmowy jest jego ostatnia książka „Myśli nowoczesnego endeka”, która jak żadna inna nadaje się do próby podsumowania naszych festiwalowych rozważań o polskiej niepodległości, szczególnie jej aktualnym stanie i wyzwaniach stojących przed tymi, dla których jest to wciąż wartość najwyższa. Otwarte spotkanie z naszym gościem zaplanowaliśmy w Auli Starostwa Powiatowego w Tarnowie w poniedziałek 26 listopada o godz. 18:00.
Naszego gościa bliżej przedstawiać nie trzeba. Jest jednym z najpopularniejszych polskich felietonistów, komentatorem politycznym i ekonomicznym, autorem bijących rekordy sprzedaży książek analizujących i demaskujących życie publiczne w Polsce (m.in. Michnikowszczyzna. Zapis choroby, czy Polactwo) a także cenionym pisarzem science-fiction. Był trzykrotnie nagradzany prestiżową nagrodą im. Janusza A. Zajdla za powieści „Pieprzony los Kataryniarza” i „Walc stulecia” oraz za opowiadanie „Śpiąca królewna”.
Kilka słów warto poświęcić książce, która tego autora sprowadza na nasz Festiwal.
Tak anonsuje ją wydawca (Fabryka Słów) :
Dlaczego endecja? Bo endecją obecnie się straszy. Mało, kto wie, co ten skrót oznacza i co się za nim w istocie kryje.
Rafał A. Ziemkiewicz rozprawia się z obiegowymi „prawdami” i dowodzi, że Polska owszem, dla Polaków – ale wszystkich. Odwołując się do endeckiej szkoły myślenia, odrzuca ideały, które do naszych czasów już nie przystają. Piętnuje te, których trzeba się wstydzić i wreszcie na powrót przywołuje wartości, których teraz zwyczajnie potrzebujemy.
Można się zafascynować wizją kreśloną przez Ziemkiewicza. Można z nią polemizować lub zwyczajnie odrzucić. Warto jednak ją poznać, choćby dla punktu odniesienia do własnych poglądów, dla określenia własnego miejsca w kraju.
A tak o treściach książki pisze w swej recenzji Jan Bodakowski:
Opisując rzeczywistość społecznopolityczną III RP Rafał Ziemkiewicz zaznacza że Polacy są odcięci od informacji o rzeczywistej sytuacji w jakiej jest III RP. Polacy są nieustanie okłamywani przez rządzących i przez media kolaborujące z rządzącymi. Lojalność dziennikarzy rządzący uzyskują wykorzystując mechanizmy cenzurowania, zastraszania i przekupywania. Dzięki tym praktykom media są zdominowane przez propagandzistów bezkrytycznych wobec systemu.
Zdaniem Ziemkiewicza III RP na tle Europy szokuje: wrogością państwa wobec obywateli, urzędów wobec obywateli, marnotrawstwem środków publicznych na kontrolowanie i represjonowanie obywateli, dysfunkcjonalnym systemem, korupcją (większą niż w Afryce i Ameryce Południowej), gigantyczną nic pozytywnego nie robiącą biurokracją, szkodliwymi przepisami, ograniczeniami wolności gospodarczych, wszechwładzą rządu, samorządu i korporacji, zabójczym fiskalizmem, apokaliptycznym marnowaniem podatków wyssanych przez władze od Polaków, zniszczeniem istniejącej infrastruktury i nie stworzeniem nowej.
(…)
Polacy nie byli przygotowani na ofensywę postkomunistów i nie podjęli po 1989 koniecznej walki o suwerenność, demokracje i rynek. Bezczynność Polaków pozwoliła postkomunistycznej nomenklaturze przerodzić się w nową elitę czerpiącą zyski z wyniszczania Polski i utrzymywania Polaków w sztucznej biedzie. Ustrój nowej III RP chronił interesy cwaniaków, a nie ludzi uczciwych i pracowitych. Elity kompradorskie (lojalne wobec kolonizatora i okupanta, w III RP bezideowe cwaniaki) tak jak kiedyś administrowały PRL w interesie ZSRR, tak dziś administrują III RP w interesie UE.
Przyczynę przyzwolenia Polaków na niszczenie Polski Ziemkiewicz wskazuje w patologicznym systemie politycznym, w którym kandydować skutecznie mogą „tylko ci, którzy należą do swego rodzaju zinstytucjonalizowanej szajki, w jakie zwyrodniły się w III RP partie polityczne”. Mechanizmem który pozwolił na petryfikacje sceny politycznej była ordynacja i finansowanie partii z budżetu państwa. Stan ten odpowiada dwóm demiurgom polskiej sceny politycznej – Tuskowi i Kaczyńskiemu którzy dla korzyści swoich dworów eskalują konflikty społeczne w Polsce. To Tusk i Kaczyński, a nie obywatele Polski, decydują kto zostanie posłem. W konflikcie prezesów nie liczy się dobro Polski, ani jakiekolwiek idee, ale żądza władzy.
(…)
Problemem w propagowaniu patriotyzmu jest (dla Ziemkiewicza) to że jego karykaturalny wizerunek kreują irracjonalne i emocjonalne porywy, oraz propaganda określająca mianem patriotyzmu cierpienie przez ojczyznę a nie dobrobyt wynikający z troski o ojczyznę. Polska dla publicysty nie może być „potworem, który od Polaków domaga się stałych ofiar, upiorem, który wysysa z nich krew”. Polska musi być krajem wspierającym normalne funkcjonowanie rynku zapewniające dobrobyt i siłę państwa. I albo będzie takim krajem albo Polacy będą dawać się okradać postkomunistycznym cwaniakom i zagranicznym korporacjom, dalej będą cwelami kolonizatorów i ich polskojęzycznych kolaborantów.
(…)
Dla Ziemkiewicza drogą ratunku dla umęczonej ojczyzny jest realizacja pozytywistycznego programu endecji, który pomimo upływu czasu jest niezwykle aktualny. Celem narodowej demokracji było skłonienie Polaków (chłopów pozbawionych świadomości politycznej) by dla własnego dobrobytu wzięli odpowiedzialność za Polskę. Skłonienie Polaków do prozaicznej troski o dobro wspólne, bo wspólnota odpowiedzialnych obywateli może zapewnić dużo więcej niż indywidualne starania. Narodowcy potępiali egoistyczną prywatę i kosmopolityzm. Stronnicy Dmowskiego za szkodliwych idiotów uważali tych, którzy liczyli że prywatne majątki przetrwają w czasach upadku państwa, tych którzy pomocy upatrywali za granicą Polski. Podobnie i dzisiaj zgodnie z programem Narodowej Demokracji trzeba z wykorzenionych mas uczynić społeczeństwo obywatelskie (by Polska była normalnym krajem).
Spotkanie z autorem „Myśli nowoczesnego endeka” rozpocznie się w Auli Starostwa Powiatowego w Tarnowie, ul.Narutowicza 38 w poniedziałek 26 listopada o godz. 18:00. Wstęp wolny.
